Do zakończenia roku szkolnego pozostało:

Dziewiętnastu  trzecioklasistów wraz z opiekunami zdecydowało się na trzydniową wycieczkę do Krakowa.  Do miejsca docelowego dotarliśmy pociągiem. Nie mieliśmy żadnych problemów ze znalezieniem hostelu Euro-Room, który znajdował się zaledwie trzy minuty od Sukiennic na Rynku Głównym.

Pierwszego dnia (poniedziałek) mieliśmy okazję zobaczyć Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, cieszyliśmy się, że mogliśmy być pod ziemią, bo na zewnątrz było bardzo gorąco. Przez godzinę maszerowaliśmy za panią przewodnik i próbowaliśmy zapamiętać to co usłyszeliśmy. Duże wrażenie zrobiło na nas to, że byliśmy na poziomie rynku Krakowa jaki był 700 lat temu. Mogliśmy zobaczyć mnóstwo zgromadzonych tam eksponatów. Po zwiedzaniu podziemi mieliśmy przerwę na obiad, a potem spotkanie z panem Tomaszem Górnym. Ten przewodnik zauroczył nas wiedzą i podejściem do szesnastolatków. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od Barbakanu, potem brama Floriańska, mury obronne (szerokie na 2,5 metra), kamienica Szołayskich (oddział Muzeum Narodowego), Sukiennice, kościół św. Wojciecha (jedna z najstarszych budowli Krakowa) oraz słynna Bazylika Mariacka; byliśmy na dziedzińcu uniwersytetu i pod oknem papieskim na ul. Franciszkańskiej 3, przeszliśmy ulicą Grodzką i Kanoniczą, słynnymi Plantami Krakowskimi (park miejski założony w miejscu murów obronnych na początku XIX wieku). Następnie zobaczyliśmy urokliwy Kazimierz – starą dzielnicę żydowską z synagogami, ze starymi witrynami sklepowymi oraz szyldami zakładów usługowych. Na Placu Nowym podziwialiśmy tzw. Okrąglak (dawniej rytualna ubojnia drobiu), a spacer zakończyliśmy na ulicy Szerokiej przy Starej Synagodze. Siedząc na schodach mogliśmy przy dźwiękach muzyki klezmerskiej (muzyka żydowska) posłuchać pana Tomasza, jak mówił o polsko‑żydowskich relacjach, tolerancji religijnej i tak charakterystycznej dla polskiej historii wielokulturowości. Powróciliśmy na krótką chwilę do świata, którego już nie ma.

Drugiego dnia (wtorek) mieliśmy w planie Wzgórze Wawelskie, po którym oprowadzała nas pani Urszula Ormicka. W Skarbcu i Zbrojowni zobaczyliśmy kolekcję naczyń, zegarów, klejnotów, miecz koronacyjny królów Polski, tzw. Szczerbiec, płaszcz i miecz Jana III Sobieskiego, trofea z odsieczy wiedeńskiej, podziwialiśmy kolekcję halabard, mieczów dwu i jednoręcznych, zbroje i hełmy, szpady, strzelby, pistolety, kusze, armaty, haubice, moździerze. Następnie weszliśmy do Katedry na Wawelu (od 1320r. miejsce koronacji królów Polski), gdzie zobaczyliśmy srebrną trumnę z relikwiami św. Stanisława, sarkofag Władysława Łokietka (XIV w.), weszliśmy drewnianymi schodami na wieżę Zygmuntowską, aby zobaczyć z bliska Dzwon Zygmunt z 1520r., ważący 12,6 tony i uruchamiany tylko w najważniejsze święta i uroczystości (około 30 razy w roku). Zwiedziliśmy krypty (m.in. św. Leonarda, Stefana Batorego czy Zygmuntowską), gdzie spoczywają władcy Polski i wielcy rodacy. Po bardzo smacznym obiedzie wsiedliśmy do busa, a po godzinie znaleźliśmy się przed bramą Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. Warto nadmienić, że teren obozu powinny zwiedzać osoby, mające powyżej 14 lat, bo przekazywane treści są zbyt drastyczne – przekonaliśmy się o tym. Naszą przewodniczką była pani Zofia Sałata, córka jednego z więźniów obozu. Pani Zofia oprowadziła nas po byłym niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym i zagłady Auschwitz I oraz Auschwitz II – Birkenau. Dowiedzieliśmy się przerażających rzeczy, które wydarzyły się w latach 1941-45, widzieliśmy szokujące zdjęcia, słuchaliśmy smutnych historii. Informacje, które przekazała pani Zofia bardzo nas poruszyły – to co zobaczyliśmy czy usłyszeliśmy pozostało w naszej pamięci. Po powrocie do Krakowa i po kolacji udaliśmy się w dwóch grupach na wieczorny spacer do Kładki Ojca Bernatka.

Trzeciego dnia (środa) udaliśmy się komunikacją miejską do Wieliczki. Znowu mieliśmy szczęście, bo był to bardzo upalny dzień, a my mogliśmy 3 godziny spędzić pod ziemią na trasie turystycznej w stałej temperaturze 14°C. Tym razem naszym przewodnikiem był pan Marek Baran, z którym sprawnie pokonaliśmy pierwsze 380 schodów, na szczęście w dół. Wędrówkę rozpoczęliśmy od szybu Daniłowicza, pokonaliśmy 2 kilometry korytarzy, zeszliśmy 135 metrów pod ziemię, podziwialiśmy wykute w soli komory (było ich 20) z największą i najpiękniejszą Kaplicą św. Kingi ze zdobiącymi ją jedynymi w swoim rodzaju solnymi dziełami sztuki, zobaczyliśmy podziemne jeziora, konstrukcje ciesielskie, poznaliśmy legendę Księżnej Kingi, udaliśmy się na wędrówkę trasą Muzeum Żup Krakowskich (1,5 km i następnych 17 komór), a na koniec wyjechaliśmy windą na powierzchnię szybem Regis. Po obiedzie wróciliśmy do hostelu po nasze bagaże i udaliśmy się na dworzec kolejowy Kraków-Płaszów, aby pociągiem po prawie 5 godzinach dojechać do Środy Wlkp. Niestety nie zdążyliśmy wysiąść w planowanym miejscu, bo zanim otworzyliśmy drzwi pociąg ruszył. Rodzice odebrali nas na Dworcu Głównym w Poznaniu.

Wycieczka była bardzo udana, dowiedzieliśmy się wielu nowych rzeczy i chętnie wrócimy tam jeszcze raz..

Anna Frąszczak, Małgorzata Szymczak